نوستالژی همراه با حسرت و پشیمانی

یعنی من الان دو تا شاخ که رو سرم درومده هیچ!چشامم گرد شده.تازه یکی باید بیاد فکمو از رو زمین جمع کنه.

بذارید از اول بگم تا شما هم متوجه بشید چرا دو تا شاخ روکلمه.

قضیه بر میگرده به پارسال زمستون.1روز همسری به من زنگ زدو گفت یکی از دوستاش باهاش تماس گرفته گفته بیاید آخر هفته بریم ویلاشون تو طالقون.منم کلی ذوق کردم که وای چه خوبو از این حرفا.خلاصه ما رفتیم و جای همگیتون خالی,خیلی خوش گذشت.اون ویلا خونه آبا و اجدادی دوست همسری بود .از اون خونه ها که آدم یاد مامان بزرگ بابا بزرگا میوفته.حتی در اتاقاش اینقدر کوتاه بود که باید دولا میشدیم میرفتیم تو.(بیچاره همسری به خاطر قد خیلی بلندش  هی تق وتوق کلش میخورد بالای در )داستان از اینجا شروع میشه که توی اون خونه قدیمی 1کرسی گذاشته بودن.حالا از پارسال تا حالا همون کرسی شده بلای جون من .چون شدیدا هوس کردم که به یاد قدیما تو خونم کرسی بذارم.یادش بخیر وقتی بچه بودم زمستونا خونهء مامان بزرگم همیشه بساط کرسی علم بود.روشم پر بود از آجیل و تنقلات مختلف.همیشه هر وقت میرفتیم خونش همه فامیل دورش مینشستیمو مامان بزرگم برای ما بچه ها قصه می گفت.خدا بیامرزتش. حتی یادمه چند بار مامان خودمم تو خونمون کرسی گذاشته بود.

خلاصه پارسال وقتی از طالقون برگشتیم من دربدر دنبال لحاف کرسی میگشتم.دوست همسری رفت برام قیمت کرد گفت لحافش در میاد ششصد هزار تومن.منم  نمیدونم چی شد جو گیر شدم گفتم نه گرونه.من ششصد تومن بدم واسه 1لحاف که قراره 2ماه استفاده بشه بعد بره تو انباری!؟اصلا امکان نداره.

هر چی همسری گفت بیا بگیریم منم مرغم 1پا بیشتر نداشت.از همسری اصرار و از من انکار.تا گذشت و رسیدیم به امسال که باز از اول پاییز من دلم کرسی می خواست. امروز وقتی از خواب پا شدم گفتم هوا خوبه بارونم میاد برم 1ذره پیاده روی.تو خیابون چشمم افتاد به 1مغازه لحاف دوزی.پیش خودم گفتم این دفعه اگر تا 1تومنم بود میگیرم.ولی چشمتون روز بد نبینه.از موقعی که قیمتو شنیدم چشمام شده قد 1نعلبکی.خداییش حدس میزنین چند؟

3600000تومن.بله .صفراشو درست دارین میبینین.سه میلیونو ششصد هزار تومن.

درست 6برابر پارسال.تازه این فقط قیمت لحافش بود.آقاهه می گفت با تمام وسایل میشه حول و حوش 4میلیونو پونصد.خداییش از اون موقع که قیمتو شنیدم فقط دارم خودمو لعنت می کنم که چرا پارسال حرف همسریو گوش نکردمو نخریدم.اگر گوش کرده بودم الان گوشه خونه 1کرسی که داشتم هیچ,خودمم از گرماش حالشو می بردم.اینقدرم خودمو  مورد عنایت قرار نمیدادم.خلاصه الان در حسرت 1عدد کرسی دارم میسوزم و پشیمونم که چرا پارسال نخریدم.

پ.ن1:من نمیدونم این چه اخلاقیه که مامان من داره؟هر چیزیو که نمی خواد سریع می بخشه.به ما هم هیچی نمیگه.لحاف کرسیشو هم چون استفاده نمی کرده بخشیده.آخه مادر من تو 4تا دختر داری اول به ما بگو بعد اگر ما نخواستیم ببخش.(یعنی از زمین و زمان شاکیم)